Αυτή είναι η λίμνη της πόλης μου. Κάποιες φορές ξεχνώ πως ζω σε ένα πολύ όμορφο τόπο. Με τους σημερινούς ρυθμούς ζωής δεν προλαβαίνουμε να απολαύσουμε τις μικροχαρές...
Ο Άγιος Νικόλαος έχει πολλές ελλείψεις ακόμα όσο αφορά το θέμα προσβασιμότητα (ως χρηστής ηλεκτροκίνητου αμαξιδιου είναι ένα θέμα που με ΄΄καίει΄΄ ), αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να ζει πουθενά αλλού. Έχω εξάρτηση από την θεά της θάλασσας. Κάθε πρωί την βλέπω από την μπαλκονόπορτα του σπίτιου μου. Ποτέ λεία σαν γυαλί και ποτέ φουρτουνιασμένη σαν αγριεμένη γυναίκα. Το καλοκαίρι σε δέχεται στην δροσερή αγκαλιά της και σου προσφέρει στιγμές απόλαυσης.
Δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από να απολαμβάνει ένα καλοκαιρινό σούρουπο χαλαρός σε μια καφετερία δίπλα στην παράλια. Έχω τόσες αναμνήσεις από την λίμνη, όπως την πρώτη φορά που βγήκα για καφέ. Αν θυμάμαι καλά πήγαινα γυμνάσιο και πήγαμε σε μια καφετερία που βρίσκεται ακριβώς πάνω από την λίμνη. Αν κάτσεις στο μπαλκονάκι της συγκεκριμένης καφετερίας νομίζεις σαν να κρέμεσαι από ένα αόρατο σκοινί πάνω από τα νερά της λίμνης. οι πάπιες που κάνουν βόλτες συμπληρώνουν το ειδυλλιακό τοπίο. Κάθε Πάσχα την νύχτα της ανάστασης γίνεται χαλασμός, στην μέση της λίμνης καίμε τον Ιούδα και ο ουρανός φωτίζεται από τα πυροτεχνήματα. Μου αρέσει να γνωρίζω αλλά μέρη, όμως το τόπος που μεγάλωσα είναι το σπίτι μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου