Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Την Καθαρά Δευτέρα είχαμε κανονίσει να πάμε με μια παρέα στο μετόχι (στην κρητική διάλεκτο το μικρό εξοχικό σπίτι) ενός κουμπάρου μου το οποίο βρίσκεται σε ένα βουνό έξω από την Ιεράπετρα. Η διαδρομή ήταν υπέροχη, όπου και αν έστρεφες την μάτια σου αντίκριζες καταπράσινα δέντρα και ρυάκια να τρέχουν από τις πλάγιες. Ρυάκια με κρυστάλλινο νερό από τις πρόσφατες χιονοπτώσεις που είχαμε στην περιοχή. Βέβαια οι χιονοπτώσεις είχαν επιφέρει και κατολισθήσεις με αποτέλεσμα να έχει χαλάσει το οδόστρωμα σε αρκετά σημεία το δρόμο.Αφού είμαστε με τζιπ και ιδιαίτερα προσεκτικοί, νομίζαμε (κακώς όπως αποδεικτικέ στη πορεία) ότι δεν θα αντιμετωπίζαμε κάποιο πρόβλημα. Κατά τις δώδεκα φτάσαμε στο μετόχι, όπου ήταν ήδη μαζεμένοι αρκετοί και είχαν αρχίσει το φαγοπότι. Κλασικοί Έλληνες και δει Κρητικοι. Τα παιδία είχαν το δικό τους καημό αφού λογο άπνοιας δεν μπορούσαν να πετάξουν τους αετούς τους. Ευτυχώς λίγο μετά τις δυο το μεσημέρι ο καιρός μας έκανε το χατίρι και μας χάρισε ένα ελαφρύ αεράκι. Ο ουρανός γέμισε πολύχρωμους αετούς. Κόκκινους, πράσινους, κίτρινους. Φαντάζομαι ανάλογα την ομάδα κάθε παιδιού αν κρίνω από τους χαρταετούς των παιδιών της δικιάς μας παρέας. Αφού είχε πάει 4 ώρα και είχαν χορτάσει τα μικρά παιχνίδι και οι μεγάλοι χαζολοϊ σκορπίσαμε. Κάποιοι από εμάς είχαμε την φαεινή ιδέα αντί να γυρίσουμε κατευθείαν στο προορισμό μας, να ανέβουμε μέχρι την κορυφή του βουνού που έχει ένα παρατηρητήριο. Πραγματικά ανεβήκαμε, ήταν όντως πολύ όμορφα από εκεί ψηλά. Τα σύννεφα βρισκόταν στο ίδιο ύψος με εμάς, μια λεπτή ομίχλη μας είχε καλύψει. Η θεά ήταν καταπληκτική, φαινόταν το δασός, οι σκέπες από τα θερμοκήπια έφτιαχνα ένα ιδιόμορφο μωσαϊκό και στο βάθος έβλεπες την θάλασσα. Σκούρα μπλε. Δεν κάτσαμε πολύ γιατί έκανε πολύ κρύο. Βγάλαμε μερικές φωτογραφίες και φύγαμε. Η επιστροφή ήταν πιο δύσκολη όπως αποδεικτικέ τελικά. Χάσαμε τον δρόμο και ακολουθήσαμε έναν χωματόδρομο. Η κατάσταση του δρόμο είχε χειροτερέψει με τις βροχές. Έπρεπε ο οδηγός να κάνει διαδοχικές μανούβρες για να αποφύγει τις όρθιες πέτρες που υπήρχαν διάσπαρτες στο δρόμο. Σε μια στροφή δεν μπόρεσε να αποφύγει μια από αυτές και ακούστηκε ένας θόρυβος κάτω από τα ποδιά μας. Ακινηποιησαμε το αμάξι και βγήκαν έξω να δουν τι συμβαίνει. Δεν είχαν περάσει μερικά δευτερόλεπτα και είδα να βγαίνει καπνός από το καπό. Μέχρι να βγάλω την ζώνη ασφάλειας σκεφτόμουν ΄΄κοπέλα μου αν πιάσει φωτιά και να βγούμε από εδώ θα καταφέρουμε να απομακρυνθούμε αρκετά γρήγορα?΄΄. Ναι εκείνη την στιγμή φοβήθηκα πως εξαιτίας της αναπηρίας μου κινδύνευα....Τελικά όλα πήγαν καλά αφού με την βοήθεια των φίλων μου κατέβηκα και έκατσα σε μια πέτρα παραπέρα, σε λίγη ώρα σταμάτησαν και οι καπνοί. Αργότερα καθώς τα σκεφτόμουν πιο ψύχραιμα βρήκα τρόπους που θα μπορούσα να αντιδράσω αν τα πράγματα πήγαιναν χειρότερα. Ίσως να μην μπορώ να τρέξω όρθια αλλά με τα γόνατα σε περίπτωση ανάγκης θα μπορούσα να απομακρυνθώ και μάλιστα γρήγορα. Έτσι βγήκε και κάτι καλό από όλη αυτή την περιπέτεια πέρα από ότι πέρασα μια όμορφη μέρα...θα ξέρω τι να κάνω σε ανάλογη περίπτωση αφού δεν σκοπεύω να στερηθώ τις εξορμήσεις στην φύση