ΜΙΑ ΜΑΘΗΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΚΑΤΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ (ΜΕΡΟΣ Α΄)

Μια που είναι εποχή των σχολικών εκδρομών σκέφτηκα να γυρίσω κάποια χρόνια πίσω και να διηγηθώ μια διήμερη εκπαιδευτική εκδρομή όταν πήγαινα δεύτερα λυκείου. Ήταν τέτοιες μέρες περίπου όταν ο λυκειάρχης μας ανακοίνωσε την επικείμενη εκδρομή για να επισκεφτούμε την βουλή και κάποια αλλά μέρη στην Αθηνά. Την επόμενη βδομάδα έπρεπε να πάμε εγράφη δήλωση συμμετοχής υπογεγραμμένη από τους γονείς. Πάω εγώ που λέτε μαζί με τα υπόλοιπα παιδία να δώσουμε τις δηλώσεις στον υπεύθυνο καθηγητή για την οργάνωση της εκδρομής. Για κακή μου τύχη ήταν ένας από τους ελάχιστους καθηγητές σε όλη την σχολική μου ζωή που με αντιμετώπισε ρατσιστικά. Δεν με έβγαζε στο μάθημα ακομα και αν το επιδιωκα, γενικα με αγνοουσε επιδεικτηκα μεσα στη ταξη. Θυμαμαι μια φορά στις εξετάσεις επειδή έδινα με γραφομηχανή και όπως ξέρετε δεν υπήρχαν τα μαθηματικά σύμβολα συνέβη το εξής. Έλυνα τις ασκήσεις σε πρόχειρο και ύστερα αντέγραφα όσα μπορούσα στην μηχανή και τα σύμβολα τα συμπλήρωνα στο τέλος με το χέρι. Όπως καταλαβαίνετε δεν μου έφτασε ο χρόνος και του ζήτησα αν γινόταν ότι δεν είχα καθαρογράψει να τα δει από το πρόχειρο...Δεν είχα βγει καλά καλά από την αίθουσα και τον βλέπω να τσαλακώνει το πρόχειρο και να το πετάει στο καλάθι των άχρηστων. Μετά από αυτό του είχα ιδιαίτερη ΄΄συμπάθεια΄΄. Έτσι όταν πήγα να δηλώσω συμμετοχή στην διήμερη, και μου είπε με απορία ΄΄θα έλθεις και εσύ μαζί μας?΄΄, μου κόπηκαν τα ποδιά. Ευτυχώς είχα την υποστήριξη των συμμαθητών μου και με ένα ΄΄για ποιο λόγο να μην έλθει?΄΄ από τον πρόεδρο του 15μελους αντιλήφθηκε πως δεν τον έπαιρνε να το συνεχίσει. Έτσι μια Πέμπτη απόγευμα ταξιδέψαμε με καράβι από Άγιο Νικόλαο προς Αθηνά. Δυστυχώς δεν θυμάμαι πολλά από ότι έγιναν στο καράβι γιατί με πείραξε και έβγαλα την βράδια στην καμπίνα μου. Το πρωί αφού μου βγήκε η ψυχή να κατεβώ από τις σκάλες του πλοίου από το σπρώξιδι των άλλων επιβατών κάποια στιγμή φτάσαμε στα λεωφορεία που μας περίμεναν. Ύστερα ξεκινήσαμε για την Βουλή των Ελλήνων. Ίσως να σας φανεί υπερβολικό αλλά αισθάνθηκα δέος όταν έκατσα σε ένα από τα έδρανα στην αίθουσα του κοινοβούλιο. Όσο και αν πολλές φορές διαφωνώ με τους πολιτικούς εκεί μέσα στεγάζεται η δημοκρατία μας. Μια δημοκρατία που έχει κατακτηθεί με τόσους αγώνες από τους προγονούς μας. Στην συνεχεία μας ξενάγησαν σε όλη την βουλή. Είχα κουραστεί να περπατάω αλλά δεν ήθελα να χάσω ούτε δευτερόλεπτο από την ξενάγηση. Άλλωστε ποτέ θα μου ξαναδινόταν η ευκαιρία να μάθω τόσο παραστατικά για το πολίτευμα της Ελλάδα και να δω έγγραφα και πίνακες με τους εκατοστέ πρωθυπουργούς? Όταν κάποια στιγμή τελειώσαμε βγήκα έξω καταϊδρωμένη και έκατσα σε ένα πεζούλι. Είχα μάλιστα την έμπνευση να αγοράσω τροφή για τα περιστέρια…Τι το ήθελα? Ούτε κατάλαβα ποτέ μαζεύτηκαν γύρω μου, πάνω μου…Οι υπόλοιποι είχαν ξεκαρδιστεί στα γέλια έτσι όπως με εβλέπαν καλυμμένη από την κορυφή μέχρι στα νύχια με περιστέρια…Αχ τρελόπαιδα.
Εδώ λέω να διακόψω την διήγηση για να μην κουρασθείτε…Η συνεχεία στο επόμενο ποστ..