Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

ΗΜΕΡΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ


Φέτος θεσπίσθηκε στην Ευρώπη η 5 Μάη ως Ημέρα για την Ανεξάρτητη Διαβίωση, Με αφορμή αυτή την μέρα το Ευρωπαϊκό Δίκτυο για την Ανεξάρτητη Διαβίωση καλεί τις οργανώσεις των ατόμων με αναπηρίες σε όλη την Ευρώπη να κινητοποιηθούν σε ομάδες πίεσης και διαμαρτυρίας, Στόχο να αντιταχθούν στις βαθιές και συνεχιζόμενες περικοπές που επηρεάζουν τις υπηρεσίες και τα οφέλη που ήταν κεκτημένα εδώ και πολλά χρονια στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης .
Δικαιώματα και υπηρεσίες Ανεξάρτητης Διαβίωσης άγνωστες για την Ελλάδα όπως ακριβώς και η έννοια του ορου.
Επικρατεί δυστυχώς μια λανθασμένη εντύπωση για την Ανεξάρτητη Διαβίωση και αυτό άρχισα να το διαπιστώνω μετα την επιστροφή μου από το συνέδριο freedom Drive 2013 στο Στρασβούργο. Εκφράζοντας την αναγκαιότητα δημιουργία συστήματος Ανεξάρτητης Διαβίωσης με νομοθετική βάση, οι συνομιλητές μου νομίζουν ότι τους μιλάω για ίδρυση κέντρων αποκατάστασης ή ξενώνες ημερήσιας φροντίδας. Κάτι τέτοιο είναι εκ διαμέτρου αντίθετο με τον ορισμό της Ανεξάρτητης Διαβίωσης.
Η βασικότερη Αρχή του κινήματος της Ανεξάρτητης Διαβίωσης αφορά την αυτοδιάθεση, την ελευθερία και τον έλεγχο των επιλογών στην καθημερινής ζωής από τα ίδια τα άτομα με αναπηρία όπως ακριβώς συμβαίνει με τους μη ανάπηρους.
Οι άνθρωποι που χρειάζονται άλλους για να ικανοποιήσουν καθημερινές ανάγκες όπως ντύσιμο, φαγητό ή προσωπική υγιεινή συχνά ζουν με τους γονείς τους. Όταν οι γονείς μεγαλώνουν πολύ, τα παιδιά τους μετακομίζουν σε ιδρύματα. Εκεί, έχουν απομονωμένες και περιορισμένες ζωές, μακριά από την κοινωνία ως πολίτες, αφού συνήθως το προσωπικό δεν είναι σε θέση να τα υποστηρίξει όταν θελήσουν να βγουν από αυτό, να πάνε στην δουλειά τους ή ένα ταξίδι. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχει πετύχει το άτομο την έως τότε ζωής του, εκπαίδευση, εργασία, με την συμπαράσταση της οικογένειας, μπαίνοντας σε ένα ίδρυμα να  εκμηδενίζεται.  Σε ένα ίδρυμα άλλοι αποφασίζουν για σε σένα. Το ίδιο συμβαίνει και τους ξενώνες ημιαυτόνομης διαβίωσης. Για να ζήσει ένα άτομο με αναπηρία σε ένα τέτοιο ξενώνα πρέπει να αλλάξει σχεδόν όλη την ζωή του. Πρώτα από όλα θα αναγκαστεί να μετακομίσει από την πόλη ή το χωριο του γιατί είναι ανέφικτο να δημιουργηθούν παντού ξενώνες. Έπειτα πρέπει να συγκατοικήσει με αλλά πέντε ίσως και δέκα άτομα με αναπηρία. Μιλάμε δηλαδή για μια άλλη μορφή, ίσως πιο ήπιας ιδρυματοποιημενης ζωής.
Σύμφωνα με μελέτες οι περισσότερες χώρες πληρώνουν περισσότερα όταν κάποιος ζει μέσα σε ίδρυμα αντί στην κοινότητα. Για παράδειγμα, στην Ισπανία (2007), η κυβέρνηση πληρώνει € 2.500 το μήνα για τη διαβίωση ενός άνθρωπου σε ίδρυμα και μόνο € 730 αν ο ίδιος άνθρωπος ζήσει στην κοινότητα, με τη υποστήριξη των υπηρεσιών βοήθειας.
Γι΄ αυτούς τους λόγους το κίνημα της Ανεξάρτητης Διαβίωσης υποστηρίζει το κλείσιμο των ιδρυμάτων και την καθιέρωση του συστήματος των αμεσων πληρωμών, όπου η κυβέρνηση δίνει μηνιαία ποσά απευθείας στο άτομο και όχι στο πάροχο υπηρεσιών. Με μια τέτοια λύση, οι άνθρωποι με αναπηρία είναι ελεύθεροι να αγοράζουν υπηρεσίες στην αγορά, από τους παρόχους της επιλογής τους ή να επιλέγουν οι ίδιοι τους βοηθούς τους. Με αυτόν τον τρόπο μπορούν να σχεδιάσουν τις υπηρεσίες προσωπικής τους βοήθειας, σύμφωνα με τις ατομικές ανάγκες και τις προτιμήσεις τους. Το ποσό των πληρωμών ποικίλει ανάλογα τον αριθμό των εργατοωρών που χρειάζεται κάποιος υποστήριξη και όχι σύμφωνα με το ποιος παρέχει την υπηρεσία. Έτσι, το ίδιο ποσό χρημάτων ανά ώρα υπηρεσίας καταβάλλεται ανεξάρτητα από το αν ο πάροχος της υπηρεσίας είναι δημόσιος ή ιδιωτικός, μη κερδοσκοπικός, ή αν οι χρήστες προσλαμβάνουν μόνοι τους προσωπικούς βοηθούς τους. Οι άμεσες πληρωμές δίνουν την δυνατότητα στα άτομα με αναπηρία να ζήσουν και να εργαστούν οπουδήποτε στην χώρα, να ζήσουν μόνοι του σε διαμερίσματα ή μονοκατοικίες, μαζί με φίλους, και να μπορούν να έχουν προσωπική ζωή και να κάνουν οικογένειες.
Η Ανεξάρτητη Διαβίωση και το σύστημα των αμεσων πληρωμών είναι εξαιρετική συνταγή για χώρες που βρίσκονται σε οικονομική κρίση. Τα άτομα με αναπηρία θα πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές ως εργαζόμενοι αλλά και ως εργοδότες των προσωπικών βοηθών τους. Θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας με την αύξηση της ζήτησης προσωπικών βοηθών και το κράτος θα πληρώνει λιγότερα όπως προαναφέρθηκε.
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι ακόμα και στην Ελλάδα της κρίσης εάν υιοθετήσουμε το μοντέλο των αμεσων πληρωμών και δημιουργηθεί Ανεξάρτητη Διαβίωση θα είναι προς όφελος των ατόμων με αναπηρία, των ατόμων που θα εργαστούν ως προσωπικοί βοηθοί αλλά και του κράτους.

Διαμαντοπουλου Μαριαννα