ΑΥΤΟΣ, ΑΥΤΗ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ

Ώρα 8 το βράδυ. Μπαίνω σπίτι μετα από μια εξαντλητική μέρα στο γραφείο. Το μόνο που θέλω αυτή την στιγμή είναι ένα χαλαρωτικό αφρόλουτρο με αιθέρια έλαια. Δεν έχω προλάβει να βγάλω το σακάκι μου και ακούω το κινητό μου. Το ψάχνω μέσα στην τσάντα μου ενώ καταριέμαι τον Μάρτιν Κούπερ, εφευρέτης του πρώτου κινητού τηλεφώνου, συσκευή του διάολου όπως την έλεγε η γιαγιά μου. Στην οθόνη αναβοσβήνει το όνομα της κολλητή μου. Το σηκώνω έτοιμη να την κατσαδιάσω. Είχε να δώσει σημεία ζωής μια βδομάδα. Το σκηνικό πάντα ίδιο εδώ και τρία χρόνια. Όποτε καταδεχόταν να την θυμηθεί ο Κύριος Τέλειος , μεταξύ μίτινγκ, επαγγελματικών ταξιδιών και συζύγου, εκείνη έτρεχε μην και χάσει το κελεπούρι. Έκλεινε κινητά και ακίνητα μην τυχόν της διακόψει κάποιος το ειδυλλιακό ρομάντζο. Ένα ρομάντζο που ο κύριος τέλειος φρόντιζε να συντηρεί με λουλούδια, δείπνα υπό το φως των κεριών σε εστιατόρια έξω θεού για ευνόητους λόγους ενώ χρησιμοποιούσε την πιπίλα κάθε παντρεμένου με γκόμενα ΄΄σε σένα βρήκα την ιδανικη γυναίκα, στο σπίτι ζω μια κόλαση που υπομένω για τα παιδία΄΄. Μας βγήκε και οσιομάρτυρας ο τύπος. Και εκεί που πάω να ανοίξω το στόμα μου ακούω κλάμα στην άλλη άκρη της γραμμής. ΄΄Έλα, σε παρακαλώ΄΄. Ευτυχώς που το σπίτι της είναι σχετικά κοντά και μπορώ να πάω με το αναπηρικό αμαξίδιο μου. Μου έχει λύσει τα χέρια ή μάλλον τα πόδια το ηλεκτροκίνητο καροτσάκι, αν δεν το είχα τώρα θα έπρεπε να καλέσω ταξί και φυσικά να τρέχω να βρω συνοδό μέσα στη νύχτα. Τρέχα γύρευε δηλαδή μετα από πόση ώρα θα ήμουν κοντά της. Βγαίνω φουριόζα στον δρόμο, δεν σκέφτομαι καν να ανέβω στο πεζοδρόμιο από την υποτιθέμενη ράμπα γιατί δεν θέλω να γυρίσει τούμπα το καρότσι και να βρεθώ στο κατ νυχτιάτικα. Και άντε να βρω κρεβάτι και γιατρό με τις περικοπές του ΔΝΤ. Αγοράζω από ένα ζαχαροπλαστείο ένα κιλό παγωτό. Ένα και ένα για την ερωτική απογοήτευση. Γιατί ήμουν σίγουρη ότι γι' αυτό πρόκειται. Η κολλητή μου είναι επιρρεπείς στους επονομαζόμενους γυροπηδικτουδηλες άντρες. Έτσι ήταν πάντα η Μαγδα μαγνιτιζοταν απο τα αρσενικα αυτης της κατηγοριας. Φτάνοντας σπίτι της την βρίσκω σε μαύρο χάλι...στην κυριολεξία όμως. Βαλίτσες ανοιγμένες, ρούχα πεταμένα σε όλο το χώρο, αυτή κατάχαμα με μάτια κόκκινα σαν να είχε καταπιεί φωτιά και γύρω μαύρα από την μάσκαρα. Μια ζωή να μην με ακούει αυτό το κορίτσι... πάντα της έλεγα να βάζει αδιάβροχη μάσκαρα. Δεν ξέρεις που και ποτέ θα σου τύχει το κακό...Και της έτυχες...Πάω στην κουζίνα φέρνω δυο κουτάλια, το παγωτό (τα μεγάλα μέσα), και κάθομαι δίπλα της. Τρώμε για πέντε λεπτά αμίλητες. Δηλαδή εγώ αμίλητη, εκείνη μπουκιά και λυγμός ΄΄με έσκασες θα πεις τι έγινε?΄΄ , μιλιά η δικιά μου, ΄΄τσακωθήκατε?΄΄ λυγμούς, ΄΄τον έπιασες με άλλη?΄΄ θρήνος και σπαραγμός ΄΄ΜΕ ΑΛΛΟΝ΄΄

Ο ΧΟΡΟΣ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ

Ο χορός μας ενώνει. Φράση κοινότοπη θα σκεφτούν πολλοί ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Μέσα από το χορό το άτομο εκφράζεται. Συναισθήματα όπως χαρά, λύπη, ερωτάς, πάθος μπορούν να αποτυπωθούν σε μια χορογραφια. Η μαγεία του χορού βρίσκεται όταν οι θεατές νιώθουν αυτά τα συναισθήματα. Η γλώσσα του χορού είναι διεθνής, δεν περιορίζεται σε εθνικότητες, κουλτούρες και αλλά στεγανά.

Όπως είναι το στερεότυπο που θέλει την κινητική αναπηρία και τον χορό ασυμβίβαστες έννοιες. Ευτυχώς ένα στερεότυπο το οποίο καταρρίπτεται και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Η αλήθεια είναι ότι άτομα με κινητική αναπηρία πιστεύουν ότι δεν έχουν την ικανότητα να χορέψουν εξαιτίας των περιορισμένων κινήσεων τους. Αν σκεφτούμε όμως τον χορό ως διάθεση για εξερεύνηση των ορίων του ανθρώπινου σώματος, της ανθρώπινης φαντασίας, της ανθρώπινης ψυχής, όπως αυτά αναδεικνύονται μέσα απ’ τον αυτοσχεδιασμό και μορφοποιούνται σ’ ένα μουσικοκινητικό δρώμενο τότε θα διαπιστώσουμε ότι οι όποιες ιδιαιτερότητες μπορούν απλά να μετουσιωθούν σε τέχνη..

Αντιλαμβάνομαι την δυσκολία κάποιου να συνδυάσει την εικόνα ενός ατόμου που δεν περπατάει να χορεύει. Ίσως γιατί συνήθως το μυαλό μας στο άκουσμα της λέξη χορός πάει σε άτομα που είναι όρθια και ακολουθούν τον ρυθμό της μουσικής. Στην πραγματικότητα όμως μια χορογραφια μπορεί να γίνει στο πάτωμα, σε μια καρεκλά, σε παγκάκι ή οπουδήποτε αλλού το άτομο έχει τη δυνατότητα να κινηθεί είτε έχει αναπηρία είτε όχι. Υπό αυτή την διάσταση του χορού το άτομο με αναπηρία ανακαλύπτει καινούργιους δρόμους έκφρασης μέσα από οποιαδήποτε κίνηση μπορεί να κάνει.

Για χρόνια παρακολουθούσα την πορεία χορευτικών ομάδων αποτελούμενων από χορευτές με αναπηρία και μη κυρίως στην Αθήνα. Έλπιζα κάποια στιγμή να γίνει και στην επαρχία ένα τέτοιο βήμα με επίγνωση των δυσκολιών. Δεν αρκούσε να βγούμε κάποια άτομα με αναπηρία χωρίς καμία πείρα να εκφράσουμε την διάθεση μας να ασχοληθούμε με τον χορό. Χωρίς την καθοδήγηση κάποιου χορογράφου και την συμμετοχή χορευτών που δεν έχουν αναπηρία δεν θα καταφέρναμε καν να ξεκινήσουμε αυτό το εγχείρημα. Η ελπίδα έγινε πραγματικότητα όταν βρέθηκαν άτομα γεμάτα αγάπη για το χορό και όρεξη να δοκιμάσουν κάτι νέο για αυτούς δηλαδή να προσαρμόσουν τις γνώσεις τους στις δυνατότητες που έχουν τα άτομα με αναπηρία. Να ανακαλύψουν μαζί παραλλαγές φιγούρων σε χορούς όπως ταγκό που να μπορούν να γίνουν με καρότσι. Μαγικός είναι ο τρόπος που μια άσκηση φυσικοθεραπείας γίνεται φιγούρα και αρχή μια ολόκληρης χορογραφίας. Βέβαια λέγοντας μαγικός τρόπος δεν εννοώ ότι η χορογράφος έχει το ραβδάκι της καλής νεράιδας και βγάζει την τέλεια χορογραφια σε μια ώρα. Χρειάζονται πολύωρες πρόβες και ομαδική προσπάθεια για να παρουσιαστει στο κόσμο ένα θέαμα που θα εντυπωσιάσει πραγματικά όχι γιατί συμμετέχει ένα άτομο που έχει κάποια αναπηρία αλλά γιατί το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα θα είναι όμορφο. Οι πρόβες, οι δυσκολίες, η προσπάθεια, ακόμα και οι τυχόν εντάσεις που λογικό είναι να υπάρξουν κάποιες φορές λόγω κούρασης και αγωνιάς μαζί με τα 5 λεπτά πάνω στην σκηνή είναι η εμπειρία που κερδίζει ένα άτομο με αναπηρία...Τα 5 αυτά λεπτά είναι ο προορισμός το πιο σημαντικό όμως για ένα άτομο με αναπηρία είναι ότι ζει την μαγεία του ταξιδιού

Η ΦΛΟΓΑ ΤΩΝ SPECIAL OLYMPICS ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ

Την προηγουμενη πεμπτη ειχα την τιμη να ειμαι στην αφιξη της φλογα των special olympics। Μια φλόγα που συμβολίζει τις ικανότητες που έχουν τα άτομα με νοητική αναπηρία τις οποίες μπορούν να αναδείξουν αν τους δοθούν οι ευκαιρίες. Η βραδια ήταν υπέροχη αφού πρώτα μας λαχτάρισε μια μεσημεριανή βροχη. Ο κοσμος που είχε μαζευτεί όταν φτάσαμε στην λίμνη με τα αλλα παιδια της ομάδα χορού ήταν πολύς. Κάτι που αύξησε το άγχος μας για το πως θα τα πάμε με την χορογραφια. Η ώρα που η φλόγα έφτασε στην λίμνη με τους λαμπαδιοδρομοις, τους ξένους συνοδούς και ο Μιχάλης Λεμονής άναψε το βωμό ήταν συγκλονιστική. Μετα από τις καθιερωμένες ομιλίες του Δημάρχου και των εκπροσωπών των special olympics άρχισε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της βραδιας. Οι σχολές χορού Ταμιωλακη, Ρίτας Μαρνελλου και το Λύκειο Ελληνίδων που χόρεψαν πολύ ωραίους κρητικούς και σύγχρονους χορούς θα με συγχωρέσουν που θα επικεντρωθώ στις χορογραφίες των παιδιών του θεραπευτηρίου, του ειδικού σχολείου και στην κατάθεση των δικών μου συναισθημάτων όταν ανεβήκαμε στην εξέδρα για να χορέψουμε αφού πιστεύω να κατανοούν τους λόγους που το κάνω..

Οι χορογραφίες που παρουσίασαν τα παιδία του θεραπευτηρίου χρόνιων παθήσεων Λασιθίου μαζί με χορευτές από την σχολή μαυροφόρου ήταν σαλσα και μερεγγε. Οποίος ήταν παρών μπορούσε να δει τον ενθουσιασμό αυτών των παιδιών που θα παρουσίαζαν το αποτέλεσμα των πολύωρων πρόβων τους με την καθοδηγήσει της χορογράφου Αγγελικής Γαστρα. Κάποιο παιδί πριν αρχίσει η εκδήλωση με πλησίασε και μου είπε με μάτια που λάμπα ΄΄θα χορέψω τώρα, θα με δεις?΄΄. Μια κοπέλα με ένα λουλούδι στο αυτί και ένα τεράστιο χαμόγελο ανυπομονούσε να αρχίσει η γιορτή για να ανέβει στην σκηνή. Η σαλσα που χόρεψε η συγκεκριμένη κοπέλα στην αρχή του καλλιτεχνικού προγράμματος και οι φιγούρες που με τόσο ναζί έκανε μας άφησαν όλους έκπληκτους. Το ίδιο όμορφο συναίσθημα νιώσαμε όταν ανέβηκαν και αλλά παιδία του θεραπευτηρίου στην σκηνή μαζί με τους παρτενέρ τους και χόρεψαν μερεγγε. Γέμισε η εξέδρα ρυθμό και ζωντάνια από τα παιδία αυτά που μας απόδειξαν τι είναι ικανά να κάνουν. Ο κόσμος τα αποθέωσε και πιστεύω ότι αυτό το χειροκρότημα θα ηχεί τα αυτιά τους για πολύ πολύ καιρό.... Εξαιτίας αυτού του χειροκροτήματος και της χαράς που πήραν εκείνη την βραδια θα πηγαίνουν με κέφι στα μαθήματα χορού που γίνονται στο θεραπευτήριο περιμένοντας με ανυπομονησία την επόμενη εμφάνιση τους μπροστά σε κοινό.

Το ειδικό δημοτικό μας εντυπωσίασε με ένα χορευτικό για την ειρήνη. Παιδία και δάσκαλοι ντυμένοι με αρχαιοελληνικούς χιτώνες και μικρά τύμπανα στα χέρια μας μετάδωσαν μέσα από το χορό το πνεύμα της ειρήνης. ένα πνεύμα που οι ηγέτες αυτού του κόσμου έχουν ξεχάσει σε αντίθεση με τα παιδία. Φάνηκε μέσα από τις αρμονικές κινήσεις τους ότι με ένα δικός τους μοναδικό τρόπο το νιώθουν και την πεμπτη μας έκαναν κοινωνούς αυτού του ιδιαίτερου τρόπου. Η πολύτιμη δουλεια των δασκάλων η οποία δεν περιορίζεται μόνο στην διδασκαλία στεγνά μαθημάτων μέσα σε μια αίθουσα αλλά επεκτείνεται σε θεατρικές και μουσικοχορευτικες παραστασεις φάνηκε για ακόμα μια φορά.

Καθολη την διάρκεια της εκδήλωση μέχρι να έλθει η σειρά μας να εμφανιστούμε προσπαθούσα να ξεπεράσω το άγχος μου. Ήθελα η χορογραφια να βγει καλή για να ευχαριστηθούν τα άτομα της ομάδα μας που μου πρόσφεραν απλόχερα τις γνώσεις τους στο χορό, τον προσωπικό τους χρόνο αλλά κυρίως την φιλια τους. Χωρίς αυτά τα άτομα και την χορογράφο μας ένα ονειρο χρονων δεν θα είχε πραγματοποιηθεί το οποιο ήταν η δημιουργία χορευτική ομάδας στον Άγιο Νικόλαο που θα αποτελούσαν από άτομα με αναπηρία και άτομα χωρίς αναπηρία. Σε αυτό το σημείο και για τους παραπάνω λόγους νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω για αυτά που έχουμε κάνει και για εκείνα που ετοιμάζουμε για το μέλλον τους Τέλη Λεμπιδη, Νικη Κωνσταντωμανολακη, Λυδια Μαρη, Nicolae Cazanu, Ιωαννα Γαλανακη, Ελλη Διαλυνα και ιδιαίτερα την χορογράφο μας Αγγελική Γαστρα.

Αλλα ο σημαντικότερος λόγος που θέλαμε να παρουσιάσουμε μια όμορφη χορογραφια πέρα από το να ψυχαγωγηθεί ο κόσμος που μας στηρίζει ήταν να ευχαριστήσουμε με το δικό μας τρόπο τους ανθρώπους που οφείλαμε την συμμετοχή μας στην συγκεκριμένη εκδήλωση. Αναφέρομαι στους εθελοντές , στους καλούς μας αγγέλους όπως μου αρέσει να τους ονομάζω, που αφού πληροφορήθηκαν το πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζαμε με την εξέδρα πήγαν και την έφτιαξαν. Το μεγαλείο αυτών των ατόμων φαίνεται από την πράξη αυτή καθαυτή αλλά και από το γεγονος ότι αφού την είχαν τελειώσει μας ενημέρωσαν απλώς ότι η εξέδρα μας περιμένει για να χορέψουμε...

Όταν ήλθε λοιπόν η σειρά της ομάδας μας να χορέψουμε ανεβήκαμε την εξέδρα και εκεί ξέχασα τα πάντα. Συγκεντρώθηκα, έκανα απλώς τις κινήσεις που μας είχε διδάσκει η χορογράφος και πρόσεχα να έχω οπτική επαφή με τον παρτενέρ μου και τα κορίτσια. Απέφυγα να κοιτάξω προς τον κόσμο από φόβο μην ΄΄κολλήσω΄΄. Ο μόνος εξωτερικός παράγοντας που με επηρέασε ήταν ο ουρανός την στιγμή που με σήκωναν. Εκείνη η μαγεία να χορεύεις δίπλα στην λίμνη και να βλέπεις τον ουρανό γεμάτο αστερία με έκανε να σκεφτώ αν το ζω όντως όλο αυτό.... Ζούμε σε ένα πανεμορφο τόπο που αν συνεργαστούμε όλοι μπορούμε να κάνουμε καταπληκτικά πράγματα....

Το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος της χορογραφίας με έκανε να καταλάβω ότι μάλλον τα πήγαμε καλά. Αυτό που με συγκλόνισε ήταν όταν μας πλησίασαν οι ξένοι εκπρόσωποι των special Olympics και με συγκίνηση στα ματια μας είπαν ότι τους άρεσε η χορογραφια. Ήταν ιδιαίτερη τιμή για εμάς να ακούμε τόσο καλά λόγια από ανθρώπους που έχουν βιώσει σημαντικές στιγμές στο πλάι των αθλητών των special Olympics. Αυτό και η στηρίξη του κόσμου του Άγιου Νικολάου μας δίνει ωθήση να ετοιμάσουμε νέα χορευτικά δρώμενα...

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Μέλος της χορευτικης ομαδας του συλλόγου ΑμεΑ Επαρχίας Μεραμβέλλου

«Στις 16 Ιουνίου θα είμαστε στην λίμνη είτε για να χορέψουμε είτε για να διαμαρτυρηθούμε για τον αποκλεισμό μας»

Στις 16 Ιουνίου θα περάσει από την πόλη μας η Φλόγα των special Olympics που θα διεξαχθούν στην Αθηνά από τις 25 Ιουνίου έως τις 4 Ιουλίου 2011. Όπως ήταν φυσικό ανταποκριθήκαμε θετικά στην πρόσκληση του Οργανισμού Νεολαίας και Αθλητισμού Δήμου Άγιου Νικολάου στο σύλλογο μας για πρόθεση συμμετοχής στην τελετή υποδοχής της φλόγας. Καταθέσαμε την πρόταση μας, να συμμετάσχουμε στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα με μια χορογραφία από την χορευτική ομάδα του συλλόγου. Η πρόταση αποσταλεί μέσω φαξ αφού το μονο έγγραφο που λαβαμε δεν έκανε λογο για κάποια συνεδρίαση που θα μπορούσαμε να παραβρεθούμε...
Το θεωρήσαμε υποχρέωση και δικαίωμα μας να έχουμε παρουσία σε μια εκδήλωση που μας αφορά άμεσα. Η Λαμπαδηδρομία, η φλόγα της Ελπίδας όπως πολύ εύστοχα αναφέρει στο έγγραφο του ο Ο.Ν.Α.Δ.Α.Ν , που είναι υπεύθυνος της διοργάνωσης, μεταφέρει το μήνυμα των Αγώνων των Special Olympics το οποίο είναι ο σεβασμός στην διαφορετικότητα των ανθρώπων με αναπηρίες και στις ξεχωριστές ανάγκες τους. Με την σκέψη ότι το μήνυμα αυτό θα το κάνουν και πράξη οι διοργανωτές αναφέραμε την πολύ κακή κατάσταση της εξέδρας στην λίμνη όπου θα πραγματοποιηθεί η τελετή και κατά συνέπεια το καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Όπως ο καθένας μπορεί να διαπιστώσει περνώντας από την λίμνη η εξέδρα είναι σε άθλια κατάσταση, με τάβλες να προεξέχουν και με κενά. Η επιδιόρθωση της είναι επιβεβλημένη όχι μόνο για να μπορέσει η ομάδα χορού ΑμεΑ να συμμετάσχει στην συγκεκριμένη εκδήλωση αλλά και για όλες τις καλοκαιρινές εκδηλώσεις του δήμου που θα γίνουν φέτος εκεί. Δεν νομίζω ότι ζητήσαμε κάτι παράλογο. Τίθεται θέμα σωματικής ακεραιότητας για οποιαδήποτε πόσο μάλλον για τα άτομα που θα κάνουν την χορογραφία , Αμεα και μη, η οποία εξελιζετε στο εδαφος και με σηκωματα στον αερα. Θεωρούμε μια τετοια χορογραφια ιδανικη για να παρουσιαστει στην τελετη αφιξης της Φλογας των Special Olympics αλλά χωρίς μια σωστή εξέδρα είναι αδύνατον να παρουσιαστει. Η απάντηση που πήραμε ήταν ότι η εξέδρα άρα και η επιδιόρθωση της είναι αρμοδιότητα του λιμενικού και όχι του δήμου. Δεν έπρεπε καν να μπαίνουμε στην διαδικασία αυτή, είτε του δήμου είτε του λιμενικού είναι η εύθηνη, η εξέδρα έπρεπε να έχει επιδιορθωθεί από τις αρχές του καλοκαιριού Αλλά και αν δεχτούμε ότι η εξέδρα είναι αρμοδιότητα του λιμενικού όταν αναλαμβάνεις την οργάνωση ενός γεγονότος, στην προκείμενη περίπτωση ο Ο.Ν.Α.Δ.Α.Ν είσαι υποχρεωμένος να βρίσκεις τους αρμόδιους και να τους πιέζεις να κάνουν της δουλεία τους για την οποία πληρώνονται από τους δημότες σου. Αυτός είναι ο ρόλος του οργανωτή, αυτό έχουμε μάθει ως σύλλογος που διοργανώνουμε κατά τακτά διαστήματα εκδηλώσεις, καλύπτουμε τις ανάγκες των συμετεχοτων, δεν τους στέλνουμε τους ίδιους να βρουν αυτά που τους είναι απαραίτητα για να παρουσιάσουν το έργο τους. Για παράδειγμα στις μουσικες εκδηλώσεις που έχουμε διοργανώσει δεν στέλνουμε τα συγκροτήματα να βρουν τους επαγγελματίες για τα φωτά και τον ήχο. Αυτό είναι εύθηνη των οργανωτών..
Επειδή τον τελευταίο χρόνο έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές μέσω δημοσιευμάτων ως προς την αποσπελασιμοτητα του Άγιου Νικολάου χωρίς να πάρουμε καμία απολύτως απάντηση από τους αρμόδιους, αυτή την φορά δεν θα περιμένουμε αδίκως γραπτή απάντηση. Στις 16 Ιουνίου θα είμαστε στην λίμνη είτε για να χορέψουμε είτε για να διαμαρτυρηθούμε για τον αποκλεισμός μας από μια εκδήλωση που μας αφορά άμεσα. Η απόφαση είναι των διοργανωτών ποια θα είναι η παρουσία μας στην εκδήλωση. Από την απόφαση τους θα κρίνει ο κόσμος κατά πόσο έχουν συνείδηση για το νόημα μιας τόσο σημαντική εκδήλωση όπως είναι η Λαμπαδηδρομία των Special Olympics ή το κάνουν ως διαδικαστική υποχρέωση....
Διαμαντόπουλου Μαριάννα
Γαλανακη ΙωάνναΜέλη της ομάδας χορού του συλλόγου Ατόμων με Αναπηρίες Επαρχιας Μεραμβελλου

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ

Προβληματίστηκα πολύ αν θα έπρεπε να γράψω αυτό εδώ το άρθρο. Οι λόγοι πολλοί. Όπως ο φόβος να γίνω κουραστική επανερχόμενη στο θέμα της προσβασιμότητας του Άγιου Νικολάου και ιδιαίτερα όταν δεν έχουμε πάρει καμία απολύτως απάντηση για όσα έχουμε θίξει για το συγκεκριμένο θέμα κατά το παρελθόν ως συλλογος. Ό κυριότερος λόγος ήταν ότι αφορμή αποτέλεσε ένα άκρως ενδιαφέρον συνέδριο για τις μονάδες κοινωνικής φροντίδας που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα με πρωτοβουλία του Θεραπευτηρίου Χρόνιων Παθήσεων Λασιθίου στο ξενοδοχείο Έρμης. Δίσταζα γιατί σε ένα τόσο αξιόλογο και άρτια οργανωμένο συνέδριο από άποψη εισηγήσεων που σε πηγαίνουν σε ένα άλλο επίπεδο κοινωνικής φροντίδας από αυτό που βιώνουμε στην Ελλάδα, θα πρέπει να ασχοληθώ με την προσβασιμότητα του συνεδριακού χώρου. Δηλαδή το πιο άχαρο κομμάτι του συνεδρίου και με την λιγότερη εύθηνη από πλευρά οργανωτών. Όμως αν δεν επισημαίνουμε τις παραλείψεις σε τόσο σημαντικά για το τόπο μας γεγονότα όπως είναι ένα πανελλήνιο συνέδριο κινδυνεύουμε να τις επαναλάβουμε στο μέλλον. Η προσβασιμότητα είναι θέμα του εκάστοτε ιδιοκτήτη του συνεδριακού χώρου από την στιγμή που αναλαμβάνει την διεξαγωγή ενός τέτοιου συνεδρίου με την διαβεβαίωση ότι θα κατασκευαστεί ράμπα όπως πληροφορηθήκαμε ότι συνέβη στην προκείμενη περίπτωση. Ίσως για τους περισσότερους που παρακολουθήσαν το συνέδριο οι οποίοι δεν είχαν κινητική αναπηρία να είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια η έλλειψη ράμπας στην είσοδο της αίθουσας. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τα άτομα που κινιούνται με αναπηρικό αμαξίδιο τα οποία για να μπορέσουν να πάνε στην αίθουσα του συνέδριο έπρεπε να τα σηκώσουν στα χέρια 2 με 3 άνθρωποι που βρισκόταν εκεί μάλλον γιαυτη την δουλεια. Οι άνθρωποι αυτοί έκαναν απλώς την δουλεια τους με πολύ ευγένεια αλλά αυτό δεν διώχνει το αίσθημα ότι από άνθρωπο κάποιοι σε μειώνουν σε δέμα. Γιατί αυτή είναι η αίσθηση την στιγμή που 2 άτομα, το ένα κρατώντας το πίσω μέρος του καροτσιού και το δεύτερο από μπροστά σε ανεβάζουν από μια σκάλα. Χάνεις τον έλεγχο του εαυτού σου και του καροτσιού σου που είναι επέκταση του σώματος σου. Και ταυτόχρονα νιώθεις υποχρέωση απέναντι στα άτομα που σε ανεβάζουν τα οποία συνήθως σου είναι άγνωστα. Αλήθεια πως θα αισθανόταν οι υπεύθυνοι του ξενοδοχείου αν τους λέγαμε να καθίσουν σε ένα καρότσι και να τους κουβαλούσαν με τον ίδιο τρόπο? Σίγουρα όχι ευχάριστα…
Ακόμα αναρωτιέμαι αν οι ίδιοι κύριοι, διευθυντές και μάνατζερ, σκέφτηκαν τι εντύπωση έκανε το ξενοδοχείο στους ξένους εισηγητές όταν αντίκρισαν αυτό το θέαμα. Την στιγμή που ο Δανός καθηγητής κ. Eijandaal παρουσίαζε του χώρους κοινωνικής φροντίδας στις χώρες της Σκανδιναβίας όπου τα δωμάτια με την αφή αλλάζουν χρώμα ανάλογα με την διάθεση του ατόμου, είδε να ανεβάζουν २ ατομα με καροτσάκια στα χέρια. Μπορείτε να φαντασθείτε τι θα πει αυτός ο άνθρωπος επιστρέφοντας την χώρα του σε άτομα με κινητική αναπηρία που θα ενδιαφερθούν να έλθουν στο Άγιο Νικόλαο για τουρισμού? Αν δεν σκεφτόμαστε τόσο κοντόφθαλμα θα είχαμε εκμεταλλευτεί αυτό το συνέδριο ως δωρεάν διαφήμιση στο εξωτερικό αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα καθώς και ως ένα βήμα σε μια εναλλακτική μορφή τουρισμού σε περίοδο κρίσης. Οι άνθρωποι με αναπηρίες όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος έχει ανάγκη από διακοπές. Και επειδή ξέρουν ότι δύσκολα θα βρουν τουριστικό προορισμό που να καλύπτει τις προδιαγραφές τους όπως είναι προσβασιμα ξενοδοχεία , παράλιες κτλ, εκτιμούν ένα όμορφο μέρος που θα τους παρέχει τις υπηρεσίες που τους είναι απαραίτητες για να κάνουν άνετες διακοπές. Τα άτομα με αναπηρίες τις περισσότερες περιπτώσεις όταν βρίσκουν ανάλογα μέρη τα επισκέπτονται περισσότερο από μια δυο φορές ή γίνονται οι μόνιμοι προορισμοί για διακοπές κάθε χρόνο. Στο χέρι μας είναι αν θα προσεγγίσουμε και τον τουρίστα με αναπηρία αναμορφώνονται ξενοδοχεία και παραλιες ή θα συνεχίσουμε να είμαστε εκατό χρόνια πίσω σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΓΟΝΕΩΝ Κ ΦΙΛΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΜΕΡΑΜΒΕΛΛΟΥ

ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΗ ΣΤΑ ΠΡΟΝΟΙΑΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ

Αρκετά άτομα με αναπηρία έχουν απευθυνθεί στο σύλλογο αγωνιώντας για την μεγάλη καθυστέρηση στην καταβολή των προνοιακών επιδομάτων το διάστημα αυτό। Οι περισσότεροι από αυτούς αν όχι στο σύνολό τους, έχουν ως μοναδικό τους εισόδημα την κοινωνική αυτή παροχή του κράτους। Τα χρήματα που παίρνουν, ανάλογα με την ομάδα στην οποία ανήκουν, είναι ελάχιστα: άλλοι 550 ή 440 ευρώ το δίμηνο, άλλοι 330 ευρώ μηνιαίως, ποσόν-ψίχουλα που όμως με αυτό καταφέρνουν να εξασφαλίσουν όπως όπως τα απαραίτητα για την διαβίωσή τους। Εως τώρα τουλάχιστον।Έτσι αφού ως σύλλογος δεν είχαμε καμια επίσημη ενημέρωση από πουθενά πραγματοποιώντας μια ερεύνα μέσω διαδυκτιου διαπίστωσα ότι εκατοντάδες άτομα ευπαθών ομάδων, σε όλη την Ελλάδα χωρίς εργασία και ανασφάλιστοι, περιμένουν την κρατική κοινωνική ενίσχυση από τον Ιανουάριο। Σε επίπεδο Νομου Λασιθίου τα στοιχεία για τα προνοιακά επιδόματα όπως τα κατέγραψε ο Δήμος Αγίου Νικολάου και τα απέστειλε στο Υπουργείο Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ζητώντας την χορήγηση του ποσού των 716।617 ευρώ για τους 1043 δικαιούχους του Νομού Λασιθίου, για το α' δίμηνο του 2011। Επιδόματα ύψους 12।000 ευρώ χορηγούνται σε 9 χανσενικούς, 7।000 ευρώ σε 70 απροστάτευτους ανήλικους, 284।000 ευρώ σε 379 τυφλούς, 21।100 ευρώ σε 30 κωφάλαλους, 188।000 ευρώ σε 287 βαριά ανάπηρους, 95।000 ευρώ σε 88 νοητικά καθυστερημένους, 26।000 ευρώ σε 17 παραπληγικούς του δημοσίου, 45।000 ευρώ σε 124 άτομα ως επίδομα κίνησης, 26।000 ευρώ σε 23 άτομα που πάσχουν από αιμολυτική αναιμία κλπ।, 364 ευρώ σε 5 ομογενείς πρόσφυγες, 523 ευρώ σε 1 δικαιούχο για βοήθημα στέγης।Όπως φαίνεται η κυρια αιτια της καθυστέρησης είναι πως το κράτος δημιούργησε τον «Καλλικράτη» αλλά δεν πρόβλεψε την έγκαιρη μετάβαση ανθρώπινου δυναμικού αφού σε πολλές περιοχές της χώρας, οι υπηρεσίες της πρόνοιας, οι οποίες πλέον είναι στην αρμοδιότητα των Δήμων, παραμένουν υποστελεχωμένες παροτι το προσωπικό των πρώην υπηρεσιών των Νομαρχιών που είχαν στην αρμοδιότητά τους τη χορήγηση προνοιακών επιδομάτων, σύμφωνα με το άρθρο 257 παρ. 2 του ν. 3852/10 (εγκύκλιος οικ.67447/26-11-2010 Υπ. Εσωτερικών) μετατάσσεται υποχρεωτικά στο δήμο της έδρας του νομού, σύμφωνα με το άρθρο 95 παρ. 5. ν. 3852/2010. Όμως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Μετά την ψήφιση του «Καλλικράτη», η καταβολή επιδομάτων σε πολίτες με αναπηρία (ΑμεΑ) και η έκδοση αποφάσεων κοινωνικής προστασίας ανήκουν στις πρόσθετες αρμοδιότητες των Δήμων από 1.1.2001. Έτσι λοιπόν οι νέοι δήμοι που συστήθηκαν με το άρθρο 1 του Ν.3852/2010 (Α'87), καλούνται από 1η /1/2011 να ασκήσουν νέες, πρόσθετες αρμοδιότητες, οι οποίες προσδιορίζονται στο άρθρο 94 του «Καλλικράτη». Πιο συγκεκριμένα η καταβολή επιδομάτων σε τυφλούς, κωφάλαλους, ανασφάλιστους παραπληγικούς, τετραπληγικούς και ακρωτηριασμένους, διανοητικά καθυστερημένους, ανίκανους προς εργασία, υποφέροντες από εγκεφαλική παράλυση (σπαστικούς), απροστάτευτους ανήλικους, υποφέροντες από αιμολυτική αναιμία και βαριά ανάπηρους, καθώς και σε λοιπά άτομα δικαιούμενα παροχής κοινωνικής προστασίας, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.Δ.57/1973 (Α' 149), της σχετικής νομοθεσίας, καθώς και των οικείων κανονιστικών ρυθμίσεων (άρθρο 94 παρ. 3Β αριθ.17) είναι αρμοδιότητα του δημου.Στις 15 Φεβρουαρίου 2011, το υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης δημοσίευσε επείγουσα εγκύκλιο (με αριθμ. πρωτ. οικ. 7479) με αποδέκτες όλους τους Δήμους της χώρας, σχετικά με την μεταβίβαση της αρμοδιότητας χορήγησης των προνοιακών επιδομάτων στους Δήμους.Σύμφωνα με την εγκύκλιο, οι απαιτούμενες πιστώσεις καλύπτονται από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους που διαθέτει το υπουργείο. Επίσης, προκειμένου να προβεί το Υπουργείο στην επιχορήγηση των Δήμων, ώστε να καταβληθούν εγκαίρως τα προνοιακά επιδόματα, οι Δήμοι οφείλουν να γνωστοποιήσουν ανά είδος/κατηγορία επιδόματος, τον αριθμό των δικαιούχων με το ποσό που τους αναλογεί, καθώς και το συνολικό ποσό επιχορήγησης κάθε Δήμου, αποστέλλοντας συμπληρωμένο τον σχετικό πίνακα που επισυνάπτεται στην εγκύκλιο. Στις αρχές Μαρτίου 2011, ο υφυπουργός Εσωτερικών, Γιώργος Ντόλιος, υπέγραψε απόφαση για την ενίσχυση των δήμων της χώρας με το ποσό των 155.736.486 ευρώ για την καταβολή των προνοιακών επιδομάτων. Οι συγκεκριμένες πιστώσεις αφορούν την καταβολή των προνοιακών επιδομάτων στους κατά νόμο δικαιούχους για τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο.Όμως μέχρι σήμερα παρατηρούνται καθυστερήσεις σε όλους τους δήμους της Ελλάδας. Υπό κανονικές συνθήκες όσοι λαμβάνουν επιδόματα θα έπρεπε να πληρωθούν μέχρι το πρώτο δεκαήμερο του Μαρτίου. Ωστόσο, φαίνεται ότι αυτό θα γίνει από τον. Απρίλιο και βλέπουμε κρίνοντας από δημοσιεύματα. Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρίες (ΕΣΑΜΕΑ), έστειλε κατεπείγουσα επιστολή προς τον Υπουργό Εσωτερικών, Γιάννη Ραγκούση, καταγγέλλοντας, για τρίτη συνεχόμενη φορά μέσα σε έναν μόλις μήνα, τις απαράδεκτες καθυστερήσεις στη στελέχωση των υπηρεσιών πρόνοιας των Δήμων, που είναι υπεύθυνες για τη χορήγηση των προνοιακών επιδομάτων.Στην επιστολή αναφέρονται τα εξής: "Η Συνομοσπονδία ήδη έχει δεχθεί καταγγελίες από τις οργανώσεις των ατόμων με αναπηρία, σύμφωνα με τις οποίες μέρος του προσωπικού των πρώην υπηρεσιών των Νομαρχιών που είχαν στις αρμοδιότητές τους τη χορήγηση του προνοιακού επιδόματος και εν γένει παροχών, δεν βρίσκονται στις αντίστοιχες υπηρεσίες των Δήμων !!! Εύλογα, επομένως, προκύπτει το ερώτημα, πού πήγαν οι υπάλληλοι των πρώην νομαρχιών; Και εάν δεν έχει γίνει η μετάταξή τους στις αντίστοιχες υπηρεσίες των Δήμων, (υποχρεωτική βάσει του νόμου) πώς θα μπορέσει το νέο σύστημα καταβολής προνοιακών επιδομάτων να λειτουργήσει χωρίς προβλήματα και καθυστερήσεις; Ποιοι ευθύνονται για την μη εφαρμογή του νέου θεσμικού πλαισίου και με ποιες μεθόδους συνέβη αυτό;Με μειωμένο προσωπικό είναι δεδομένο ότι οι υπηρεσίες των Δήμων δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην έγκαιρη καταβολή των επιδομάτων του Μηνός Μαρτίου. Η Συνομοσπονδία απαιτεί την ακαριαία αντιμετώπιση του θέματος, ζητά τον άμεσο έλεγχο των καταγγελιών καθώς και ενημέρωση από το Υπουργείο για την έναρξη, σε βάθος, διοικητικού ελέγχου επί του σοβαρού αυτού θέματος".Η δευτερη αιτια της καθυστέρησης καταβολής των προνομιακών επιδομάτων παρουσιάζετε στην γραφειοκρατία του συστήματος. Το υπουργείο Εσωτερικών μπορεί να έχει βάλει τις σχετικές επιχορηγήσεις στους λογαριασμούς των δήμων και των Περιφερειών ωστόσο οι υπηρεσίες τους δεν μπορούν να τα εκταμιεύσουν και να τα καταβάλλουν στους δικαιούχους καθώς δεν έχουν συνταχθεί οι προϋπολογισμοί και η νομοθεσία δεν επιτρέπει στο Ελεγκτικό Συνέδριο να εγκρίνει τις συγκεκριμένες δαπάνες. Οι δικαιούχοι είναι έντονα δυσαρεστημένοι και σε καθημερινή βάση πηγαινοέρχονται ή τηλεφωνούν στις υπηρεσίες ζητώντας να μάθουν πότε θα πληρωθούν χωρίς να παίρνουν συγκεκριμένη απάντηση ενώ δεν κρύβουν την καχυποψία και τον φόβο τους μήπως έχει αποφασιστεί η διακοπή καταβολής της οικονομικής τους ενίσχυσης. Το τελευταίο δεν υφίσταται βέβαια αλλά οι δικαιούχοι βλέποντας τις συνεχείς περικοπές εκφράζουν την αγωνία τους και προς αυτήν την κατεύθυνση. Όπως επίσης, κάνουν λόγο για σύγχυση που επικρατεί μεταξύ τους ως προς την υπηρεσία από την οποία πλέον θα τους καταβάλλονται τα επιδόματα, ποιοι δηλαδή από αυτούς θα εξυπηρετούνται από τους δήμους και ποιοι από την Περιφερειακή Ενότητα.Η καθυστέρηση χορήγησης των προνοιακών επιδομάτων, ακόμα και όταν συνέβαινε σε ομαλές οικονομικά περιόδους, δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην καθημερινή ζωή των ατόμων με αναπηρία, αφού τα προνοιακά επιδόματα και το διατροφικό επίδομα χορηγούνται σε πολίτες που δεν έχουν άλλο μέσο επιβίωσης. Ευνόητο είναι ότι οποιαδήποτε ανάλογη καθυστέρηση σε περιόδους εντεινόμενης οικονομικής κρίσης, όπως η παρούσα θα είναι καταστροφική και εξαθλιωτική για τη ζωή αυτών των πολιτώνΟ κύριος Κουνενακης σε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 23 Φεβρουαριου 2011 είχε αναφέρει ''σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, οι πόροι συνολικά που αναμένει ο δήμος από το κράτος θα μειωθούν κατά 40%, ενώ έχει αναλάβει τη διεκπεραίωση μιας σειράς υπηρεσιών σε επίπεδο νομού, χωρίς υπαλλήλους και πόρους. Ένα παράδειγμα, η ανάθεση στο δήμο της υπηρεσίας προνοιακών επιδομάτων σε επίπεδο νομού, χωρίς τους υπαλλήλους και τους πόρους της Νομαρχίας, με αποτέλεσμα για να ξαναδοθούν επιδόματα μόνο μετά από δύο μήνες λόγω του γεγονότος ότι ο δήμος δεν έχει ακόμα προϋπολογισμό. Υπάρχουν αρκετά προβλήματα προσαρμογής στο Καλλικράτη, που δεν φαίνεται να λύνονται.'' Βέβαια ο δήμαρχος δεν είπε (όπως και όλοι οι δήμαρχοι και υπουργοί) με ποιο (μαγικό?) τρόπο θα ζήσουν 2 μήνες τα άτομα με ειδικές ανάγκες και οι υπόλοιποι δικαιούχοι (1043 συνολικά) οι περισσότεροι των οποίων έχουν ως μοναδική πηγή εισοδήματος το συγκεκριμένο επίδομα....Θα εκτιμούσαμε μια απάντηση

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΑΜΕΑ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΜΕΡΑΜΒΕΛΛΟΥ