Η ΦΛΟΓΑ ΤΩΝ SPECIAL OLYMPICS ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΛΑΟ

Την προηγουμενη πεμπτη ειχα την τιμη να ειμαι στην αφιξη της φλογα των special olympics। Μια φλόγα που συμβολίζει τις ικανότητες που έχουν τα άτομα με νοητική αναπηρία τις οποίες μπορούν να αναδείξουν αν τους δοθούν οι ευκαιρίες. Η βραδια ήταν υπέροχη αφού πρώτα μας λαχτάρισε μια μεσημεριανή βροχη. Ο κοσμος που είχε μαζευτεί όταν φτάσαμε στην λίμνη με τα αλλα παιδια της ομάδα χορού ήταν πολύς. Κάτι που αύξησε το άγχος μας για το πως θα τα πάμε με την χορογραφια. Η ώρα που η φλόγα έφτασε στην λίμνη με τους λαμπαδιοδρομοις, τους ξένους συνοδούς και ο Μιχάλης Λεμονής άναψε το βωμό ήταν συγκλονιστική. Μετα από τις καθιερωμένες ομιλίες του Δημάρχου και των εκπροσωπών των special olympics άρχισε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της βραδιας. Οι σχολές χορού Ταμιωλακη, Ρίτας Μαρνελλου και το Λύκειο Ελληνίδων που χόρεψαν πολύ ωραίους κρητικούς και σύγχρονους χορούς θα με συγχωρέσουν που θα επικεντρωθώ στις χορογραφίες των παιδιών του θεραπευτηρίου, του ειδικού σχολείου και στην κατάθεση των δικών μου συναισθημάτων όταν ανεβήκαμε στην εξέδρα για να χορέψουμε αφού πιστεύω να κατανοούν τους λόγους που το κάνω..

Οι χορογραφίες που παρουσίασαν τα παιδία του θεραπευτηρίου χρόνιων παθήσεων Λασιθίου μαζί με χορευτές από την σχολή μαυροφόρου ήταν σαλσα και μερεγγε. Οποίος ήταν παρών μπορούσε να δει τον ενθουσιασμό αυτών των παιδιών που θα παρουσίαζαν το αποτέλεσμα των πολύωρων πρόβων τους με την καθοδηγήσει της χορογράφου Αγγελικής Γαστρα. Κάποιο παιδί πριν αρχίσει η εκδήλωση με πλησίασε και μου είπε με μάτια που λάμπα ΄΄θα χορέψω τώρα, θα με δεις?΄΄. Μια κοπέλα με ένα λουλούδι στο αυτί και ένα τεράστιο χαμόγελο ανυπομονούσε να αρχίσει η γιορτή για να ανέβει στην σκηνή. Η σαλσα που χόρεψε η συγκεκριμένη κοπέλα στην αρχή του καλλιτεχνικού προγράμματος και οι φιγούρες που με τόσο ναζί έκανε μας άφησαν όλους έκπληκτους. Το ίδιο όμορφο συναίσθημα νιώσαμε όταν ανέβηκαν και αλλά παιδία του θεραπευτηρίου στην σκηνή μαζί με τους παρτενέρ τους και χόρεψαν μερεγγε. Γέμισε η εξέδρα ρυθμό και ζωντάνια από τα παιδία αυτά που μας απόδειξαν τι είναι ικανά να κάνουν. Ο κόσμος τα αποθέωσε και πιστεύω ότι αυτό το χειροκρότημα θα ηχεί τα αυτιά τους για πολύ πολύ καιρό.... Εξαιτίας αυτού του χειροκροτήματος και της χαράς που πήραν εκείνη την βραδια θα πηγαίνουν με κέφι στα μαθήματα χορού που γίνονται στο θεραπευτήριο περιμένοντας με ανυπομονησία την επόμενη εμφάνιση τους μπροστά σε κοινό.

Το ειδικό δημοτικό μας εντυπωσίασε με ένα χορευτικό για την ειρήνη. Παιδία και δάσκαλοι ντυμένοι με αρχαιοελληνικούς χιτώνες και μικρά τύμπανα στα χέρια μας μετάδωσαν μέσα από το χορό το πνεύμα της ειρήνης. ένα πνεύμα που οι ηγέτες αυτού του κόσμου έχουν ξεχάσει σε αντίθεση με τα παιδία. Φάνηκε μέσα από τις αρμονικές κινήσεις τους ότι με ένα δικός τους μοναδικό τρόπο το νιώθουν και την πεμπτη μας έκαναν κοινωνούς αυτού του ιδιαίτερου τρόπου. Η πολύτιμη δουλεια των δασκάλων η οποία δεν περιορίζεται μόνο στην διδασκαλία στεγνά μαθημάτων μέσα σε μια αίθουσα αλλά επεκτείνεται σε θεατρικές και μουσικοχορευτικες παραστασεις φάνηκε για ακόμα μια φορά.

Καθολη την διάρκεια της εκδήλωση μέχρι να έλθει η σειρά μας να εμφανιστούμε προσπαθούσα να ξεπεράσω το άγχος μου. Ήθελα η χορογραφια να βγει καλή για να ευχαριστηθούν τα άτομα της ομάδα μας που μου πρόσφεραν απλόχερα τις γνώσεις τους στο χορό, τον προσωπικό τους χρόνο αλλά κυρίως την φιλια τους. Χωρίς αυτά τα άτομα και την χορογράφο μας ένα ονειρο χρονων δεν θα είχε πραγματοποιηθεί το οποιο ήταν η δημιουργία χορευτική ομάδας στον Άγιο Νικόλαο που θα αποτελούσαν από άτομα με αναπηρία και άτομα χωρίς αναπηρία. Σε αυτό το σημείο και για τους παραπάνω λόγους νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω για αυτά που έχουμε κάνει και για εκείνα που ετοιμάζουμε για το μέλλον τους Τέλη Λεμπιδη, Νικη Κωνσταντωμανολακη, Λυδια Μαρη, Nicolae Cazanu, Ιωαννα Γαλανακη, Ελλη Διαλυνα και ιδιαίτερα την χορογράφο μας Αγγελική Γαστρα.

Αλλα ο σημαντικότερος λόγος που θέλαμε να παρουσιάσουμε μια όμορφη χορογραφια πέρα από το να ψυχαγωγηθεί ο κόσμος που μας στηρίζει ήταν να ευχαριστήσουμε με το δικό μας τρόπο τους ανθρώπους που οφείλαμε την συμμετοχή μας στην συγκεκριμένη εκδήλωση. Αναφέρομαι στους εθελοντές , στους καλούς μας αγγέλους όπως μου αρέσει να τους ονομάζω, που αφού πληροφορήθηκαν το πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζαμε με την εξέδρα πήγαν και την έφτιαξαν. Το μεγαλείο αυτών των ατόμων φαίνεται από την πράξη αυτή καθαυτή αλλά και από το γεγονος ότι αφού την είχαν τελειώσει μας ενημέρωσαν απλώς ότι η εξέδρα μας περιμένει για να χορέψουμε...

Όταν ήλθε λοιπόν η σειρά της ομάδας μας να χορέψουμε ανεβήκαμε την εξέδρα και εκεί ξέχασα τα πάντα. Συγκεντρώθηκα, έκανα απλώς τις κινήσεις που μας είχε διδάσκει η χορογράφος και πρόσεχα να έχω οπτική επαφή με τον παρτενέρ μου και τα κορίτσια. Απέφυγα να κοιτάξω προς τον κόσμο από φόβο μην ΄΄κολλήσω΄΄. Ο μόνος εξωτερικός παράγοντας που με επηρέασε ήταν ο ουρανός την στιγμή που με σήκωναν. Εκείνη η μαγεία να χορεύεις δίπλα στην λίμνη και να βλέπεις τον ουρανό γεμάτο αστερία με έκανε να σκεφτώ αν το ζω όντως όλο αυτό.... Ζούμε σε ένα πανεμορφο τόπο που αν συνεργαστούμε όλοι μπορούμε να κάνουμε καταπληκτικά πράγματα....

Το χειροκρότημα του κόσμου στο τέλος της χορογραφίας με έκανε να καταλάβω ότι μάλλον τα πήγαμε καλά. Αυτό που με συγκλόνισε ήταν όταν μας πλησίασαν οι ξένοι εκπρόσωποι των special Olympics και με συγκίνηση στα ματια μας είπαν ότι τους άρεσε η χορογραφια. Ήταν ιδιαίτερη τιμή για εμάς να ακούμε τόσο καλά λόγια από ανθρώπους που έχουν βιώσει σημαντικές στιγμές στο πλάι των αθλητών των special Olympics. Αυτό και η στηρίξη του κόσμου του Άγιου Νικολάου μας δίνει ωθήση να ετοιμάσουμε νέα χορευτικά δρώμενα...

ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

Μέλος της χορευτικης ομαδας του συλλόγου ΑμεΑ Επαρχίας Μεραμβέλλου