ΕΝΑ 3ΗΜΕΡΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ AUTONOMIA EXPO 2007 (ΜΕΡΟΣ Γ΄)

Καταρχήν Χριστός Ανέστη. Μετά από τις διακοπές του Πάσχα, επανήλθα για να συνεχίσω την διήγηση του 3ημερου στην Αθηνά (άλλωστε όλα τα σήριαλ που σέβονται τον εαυτό του σταματούν στις γιορτές...). Τι λέτε πάμε να δούμε τι έγινε την 2η και την 3η μέρα? Την δεύτερη μέρα στην Αθηνά έκανα ΄΄απιστίες΄΄ στην έκθεσης...Εντάξει είπαμε ο κυρίως λόγος που ανέβηκα ήταν η ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ EXPO αλλά μια που ήμουν Αθηνά θα ήταν άδικο να μην κάνω και μια βόλτα στα καταστήματα. Έτσι λοιπόν μόλις ήπιαμε το πρωινό μας καφέ οι ξαδελφές μου και εγώ ετοιμαστήκαμε για εξόρμηση. Το πιο καλό ήταν πως η απόσταση ήταν μικρή και δεν χρειαζόταν να πάρουμε αυτοκίνητο. Πήγαμε με τα ποδιά, εγώ δηλαδή για να ακριβολογώ με το ηλεκτροκίνητο αμαξιδιο, 2-3 τετράγωνα πιο κάτω. Στην αρχή ήμουν λίγο σφιγμένη στο δρόμο, αλλά διαπίστωσα πως οι οδηγοί ήταν προσεκτικοί όποτε αν ήμουν και εγώ δεν υπήρχε κίνδυνος. Οι κοπέλες με πήγαν σε ένα πολυχωρο. Ανεβήκαμε στο τρίτο όροφο με το ανσασερ. Τι ανακούφιση, το ασανσερ ήταν αρκετά ευρύχωρο. Δεν σας κρύβω πως είχα μια αγωνιά αν και μικρή λόγω του ότι οι ξαδελφες μου ήξεραν που να με πάνε. Πρώτα σταματήσαμε στο τμήμα αξεσουάρ (τσάντες, καπελά, φουλάρια κτλ). Χαζεύαμε, όπως τα μικρά παιδία σε παιχνιδαδικο, δοκιμάζαμε η μια στην άλλη ότι μας κτυπούσε στο μάτι. Από εκεί πήρα ένα φουλάρι που έχω γενικά αδυναμία. Ύστερα πήγαμε στα ρούχα. Έχετε παρατηρήσει πως τα περισσότερα δοκιμαστήρια είναι πολύ στενά? Ούτε λόγος να μπορέσω να μπω μέσα για να δοκιμάσω ρούχα. Μια φούστα την ΄΄έκοψα΄΄ με το μάτι ότι θα μου έκανε, τα μπλουζάκια ήταν εύκολη υπόθεση (το smail είναι το νούμερο που βάζω), παντελόνια αποφεύγω να αγοράζω από κατάστημα που δεν με γνωρίζουν. Αγοράζω από συγκεκριμένα του Άγιου Νικολάου, τα οποία μου επιτρέπουν να τα παίρνω σπίτι να τα δοκιμάζω. Ρίξαμε και μια μάτια στα αντρικά...Και πάνω που είμαστε έτοιμες να φύγουμε για το σπίτι(να ψήναμε και κανένα φαγητό για τους συζύγους) μια από τις ξαδελφες μου είδε ένα φόρεμα, που όπως είπε θα μου ταίριαζε τέλεια. Με έσυραν στην κυριολεξία (το έπαιζα τραβάτε με και ας κλαίω ένα πράγμα) μέσα στο κατάστημα. Είπαμε πιο φόρεμα θέλαμε να δούμε, η πωλήτρια πολύ ευγενικά μας πρότεινε ένα άλλο χρώμα στο ίδιο σχέδιο. Πραγματικά όταν το δοκίμασα πάνω μου (δεν το έβαλα κανονικά) με φώτιζε πολύ, αλλά είχε πολλά στρας πράγμα που δεν άρεσε. Ρωτάω την κοπέλα (ασυνήθιστο για μένα, εκείνη την μέρα ήμουν πολύ άνετη με όλους) αν υπάρχει χωρίς στρας το φόρεμα. Δυστυχώς δεν υπήρχε αλλά μου εξήγησε πως έβγαιναν πολύ εύκολα. Με αυτή την στάση έφτασε στο τέλος της η μαραθώνια βόλτα στα μαγαζιά. Ευτυχώς δεν μας βαλαν έξω από το σπίτι οι άντρες όταν γυρίσαμε. Το βράδυ βγήκαμε έξω με τα ξαδέλφια και κάποιους φίλους τους. Οι δικοί μου είχαν πάει στην νονάς μου από νωρίς στην οποία με συνόδεψαν μετά στο τέλος της βραδιάς τα παιδία. Το πρωί ξύπνησα από τις καμπάνες της εκκλησίας που είναι ακριβώς απέναντι. Ντύθηκα και βγήκα στο μπαλκόνι. Στο σπίτι της νονάς μου μέναμε όταν ήμουν μικρή και ερχόμαστε για φυσικοθεραπείες. Είχα από τότε να επισκεφτώ αυτό το σπίτι (την νονά μου την βλέπω τα καλοκαίρια που κατεβαίνει στο σπίτι της στην Κρήτη), είχα μια θολή εικόνα στο μυαλό μου. Τι περίεργο , το μόνο που θυμόμουν καθαρά ήταν τα πουλιά στα κεραμιδιά της εκκλησίας. Χωρίς να το καταλάβω δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια μου σκεφτόμενη αυτή την εποχή και τον νονό μου που από ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρα τον είχαμε χάσει την ίδια μέρα που είχα κινδυνεύσει και εγώ να φύγω από την ζωή εξαιτίας ενους αλλεργικού σοκ. Όταν άκουσα την νονά μου να έρχεται σκούπισα βιαστικά τα μάτια μου και έκανα πως κοίταζα τους ανθρώπους που έβγαιναν εκείνη την ώρα από την εκκλησία. Κατά τις 12 φύγαμε βιάστηκα για να πάμε να χαιρετήσουμε τα ξαδέλφια μου. Έπρεπε να είμαστε 6 η ώρα στον Πειραιά και προηγουμένως ήθελα να ξαναπεράσω από την AYTONOMIA EXPO. Επειδή φτάσαμε εκεί λίγο καθυστερημένα δεν κατέβασα το αμαξιδιο, πήγα περπατώντας μέχρι την είσοδο και από εκεί πήρα ένα χειροκίνητο αμαξιδιο που διέθεταν το ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ. Σε αυτή την γρήγορη βόλτα εντόπισα και πήρα ένα κάθισμα μπάνιου υπέροχο. Το τοποθετείς στην μπανιέρα κάθεσαι, πατάς ένα κουμπάκι και κατεβαίνει χαμηλά, όταν τελειώσεις το μπάνιο σου πατάς το αντίθετο κουμπάκι σε ανεβάζει και βγαίνεις σαν κύρια. Επίσης είδα και φίλους καλούς όπως τον Χρηστό , την Χαρουλιτσα μου και φυσικά τον γλυκό μου Σταυρο. Εννοείται και τον Βουλγαροπουλου που έτρεχε πανικόβλητος πάνω κάτω στην έκθεση με μια φωτογραφική μηχανή κρεμασμένη στο λαιμό. Ιδού και μια από τις φωτογραφίες στην ημερίδα για το σεξ. Βλέπετε αυτή που έχει τον ένα ωμό έξω? (τι πρόστυχη!!!)... η αφεντιά μου είναι. Οσοι εχετε την δυνατοτητα να πατε στη φετινη ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΕΧΡΟ αξιζει τον κοπο, εγω δυστηχως εξαιτιας ανελημενων υποχρεωσεων δεν θα παω. Ελπιζω του χρονου να ειμαι εκει.