ΕΝΑ 3ΗΜΕΡΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ AUTONOMIA EXPO 2007 (ΜΕΡΟΣ Α΄)

Σε λιγότερο από έναν μήνα θα γίνει για δεύτερη συνεχόμενη χρονια η Autonomia EXPO, στις 16, 17 και 18 Μαΐου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, η μεγάλη αυθεντική έκθεση προϊόντων και υπηρεσιών για την αναπηρία, την αποκατάσταση, την ανεξάρτητη διαβίωση, την αισθητική και τον πολιτισμό που τολμά και δημιουργεί μαζί με την αναπηρία ως εμπειρία και ως διαφορά συνθηκών και όρων ζωής. Η έκθεση διοργανώνεται από το Περιοδικό ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΩΡΑ και το www.DISABLED.GR. Τώρα λοιπόν είναι μια καλή ευκαιρία να διηγηθώ το ταξίδι μου στην Αθηνά και τις εντυπώσεις μου από την περσινή Autonomia EXPO. Πήραμε λοιπόν το καράβι με τους γονείς μου Πέμπτη βράδυ από Ηράκλειο για Πειραιά. Αφού ενημερώσαμε πως είμαι άτομο με αναπηρία βάλανε το αυτοκίνητο από τα πρώτα για να είμαι κοντά στη πόρτα. Αυτό μας είπαν στην προβλήτα, έλα όμως που μέσα στο γκαράζ δεν μας ενημέρωσαν για το ασανσερ... έτσι ανέβηκα από σκάλες και διαδρόμους. Στην τελευταία σκάλα ένας καμαρωτός μου πρότεινε να σταματήσει στην κυλιόμενη σκάλα, να σταθώ στο πρώτο σκαλί και να την βάλει ξανά σε λειτουργία. Θα σας δώσω μια φιλική συμβουλή. Αν έχετε κινητική αναπηρία και δεν έχετε καλή ισορροπία μην το επιχειρήσετε ή τουλάχιστον να είστε προσεκτικοί στο ξεκίνημα. Εμένα με έπιασε απροετοίμαστη και με ΄΄πήρε΄΄ προς τα πίσω. Πάλι καλά πρόλαβε να με συγκρατήσει ο πατέρας μου. Ευτυχώς δεν είχα αλλά απρόοπτα, εκτός βέβαια ότι με πείραξε το καράβι. Ένα περίεργο πράγμα, το καράβι με χαλάει πάντα όταν πηγαίνω κάπου , στο γυρισμό είμαι μια χαρά. Κατά τις 6 το πρωί πιάσαμε λιμάνι. Η αποβίβαση ήταν πολύ πιο εύκολη γιατί μας ενημέρωσαν για την ύπαρξη του ασανσέρ. Ξεκινήσαμε για Αθηνά, στην περιοχή του Νέου Ηρακλείου όπου μένει μια ξαδέρφη μου. Θα μέναμε εκεί ένα βράδυ και το επόμενο στην νονά μου στο Νέο Κόσμο. Στην διάρκεια της διαδρομής χάζευα τα κτίρια, τις βιτρίνες και όλες τις αλλαγές που έχουν γίνει από την τελευταία φορά που επισκέφτηκα την πρωτεύουσα. Μέχρι το απόγευμα που θα πήγαινα στην έκθεση, παρόλο που απολάμβανα την συντροφιά των ξαδελφιών και των μικρών παιδιών τους, η ανυπομονησία μου είχε φτάσει στο αποκορύφωμα της. Στην Autonomia EXPO δεν θα έβλεπα μόνο συγκεντρωμένα όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες που βελτιώνουν σε πρακτικό αλλά και σε αισθητικό επίπεδο την ζωή των ατόμων που ζουν υπό συνθήκες αναπηρίας. Θα συναντούσα άτομα που γνώρισα και επικοινωνούσαμε μέσω του ιντερνετ και του http://www.disabled.gr/ και κυρίως εκτιμούσα πολλά χρόνια. Από το ίδιο πρωί κιόλας είχαμε κανονίσει, μέσω μηνυμάτων, να βρεθούμε στον εκθεσιακό χώρο με μερικά από αυτά τα άτομα. Έφτασα στο Ειρήνης και Φίλιας, ομολογώ με κάποια καθυστέρηση, και αφού κατέβασαν οι γονείς μου το ηλεκτροκίνητο αμαξιδιο, προχώρησα .Η συγκίνηση μου όμως δεν περιγράφεται όταν είδα να με περιμένει στην είσοδο ο Σταυρος. Ένα άτομο για το οποιο είναι τιμή μου που είμαι φίλη του. Ίσως ο ίδιος να μην θεώρησε σπουδαία αυτή την κίνηση όμως για μένα έχει ιδιαίτερη σημασία.Εδώ θα διακόψω και θα συνεχίσω την ιστορία στο επόμενο ποστ