Είναι οι μέρες της μεγάλης χιονόπτωσης. Επιτέλους είδαμε μια άσπρη μέρα.. Όλα τα δελτία ειδήσεων έχουν πρώτο θέμα την κακοκαιρία (επιτέλους γλιτώσαμε από την ζαχοπουλιαδα και τα παράπλευρα ΄΄επικά δράματα΄΄), και τα προβλήματα που έφερε η επέλαση του χιονιά. Έλεος πια Φεβρουάριο μήνα εχουμε τι θέλαμε να κάνει? Καύσωνα και να τρέχουμε τις παράλιες? ε δεν γίνετε. Αλλά έτσι είναι η νοοτροπία του έλληνα, αν δεν γκρινιάζει και λίγο δεν μπορεί...όταν έχει ζεστή θέλουμε κρύο και όταν έχει κρύο θέλουμε ζεστή. Γνωρίζουμε πως έχουμε πρόβλημα νερού αλλά όταν πέφτει χιόνι κάνουμε σαν να μας έστειλε ο Θεός την χειρότερη καταστροφή του πλανήτη. Όχι δεν υποστηρίζω πως το κράτος τα έκανε όλα τελεια, αλλα δεν φταίει το κράτος που εμείς μπαίνουμε στο δρόμο, αν και γνωρίζουμε τις συνθήκες που επικρατούν, χωρίς αλυσίδες. Αναμενόμενο είναι να επικρατήσει μπάχαλο στους δρόμους. Δεν γίνεται να έχουμε τον προσωπικό μας αστυνομικό για να μας τοποθετεί τις αλυσίδες και να μας φέρει τα ψώνια στο σπίτι γιατί και αυτό ακούστηκε από κάποιους πολίτες. Οι μετεωρολόγοι μας είχαν προειδοποιήσει για την κακοκαιρία εμείς γιατί άραγε δεν προνοήσαμε ο καθένας ξεχωριστά να προμηθευτεί τα απαραίτητα?Δεν ξέρω για εσάς εγώ πάντως το απόλαυσα...δεν είναι συνηθισμένο να βλέπω χιόνι έξω από το σπίτι το οποίο βρίσκεται δίπλα στην θάλασσα. Χθες το πρωί το πρώτο πράγμα που είδα από την μπαλκονόπορτα μου ήταν λευκές στέγες σπιτιών και την χιονισμένη παράλια... τι έκανα μετά? Άναψα το τζάκι μου έκατσα δίπλα και παρακολουθούσα το μαγικό χορό των νυμφαδων του χιονιού. Ήταν ανεπανάληπτο θέαμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου